Sophie gaat op haar handen zitten

Sophie komt bij Annemie. Ze heeft zich op haar werk ziekgemeld. Vanwege hartkloppingen en nachtenlange staarsessies naar het plafond. Thuis is er behoorlijk wat aan de hand, want haar man is ernstig ziek. En dus zorgt zij voor hun jonge kinderen. Nu ze haar werk als manager van een druk bedrijf tijdelijk moet staken, heeft ze geen idee wie de boel draaiende moet houden. Ja, zij dus eigenlijk, maar ze kán even niet meer.

Nul uur
Net als wel meer vrouwen gaat Sophie door totdat haar lijf ‘stop’ zegt. Annemie vraagt hoeveel uur van de 168-urige week voor haar gereserveerd is. Sophie schrikt van haar eigen antwoord: “Nul”. Ze is al maanden ’s avonds de deur niet uit geweest. Ook op haar werk voelt ze zich als manager vaak een moeder. Annemie stelt voor om tijdelijk een andere, meer uitvoerende, functie aan te vragen. Ze overlegt diezelfde week met haar baas. Ook vraagt ze of ze 24 uur kan werken, in plaats van 32. De dag die ze overhoudt, mag ze alleen aan zichzelf besteden. Ze hoeft zich niet rot te voelen omdat haar kinderen naar de kinderopvang gaan. “Ban het woord ‘schuldgevoel’ uit,” zegt Annemie. Sophie ziet ineens weer mogelijkheden om op die vrije dag haar hardloopschoenen uit de kast te trekken.

Zeg eens nee
De persoonlijkheidstest laat zien dat Sophie een pleaser is. “Je bent ontzettend aardig voor iedereen, behalve voor jezelf,” constateert Annemie. Sophie krijgt de opdracht de komende week te bekijken waar zij behoefte aan heeft en daar is niks egoïstisch aan. Op het volgende consult vertelt ze dat ze op zaterdag twee uitnodigingen kreeg. Vriendinnen wilden haar mee uiteten nemen. Andere vriendinnen wilden met haar en hun kinderen diezelfde middag naar het strand. Sophie: “’s Avonds aan de borrel klonk heerlijk ontspannen. Naar het strand was lief, maar druk.” Ze bedacht dat ze eigenlijk geen zin had om met een hoop kinderen richting zee te vertrekken en zei nee. Dat deed ze laatst op haar werk ook. Vroeger stak ze als eerste haar hand op als er een klus moest worden uitgevoerd. Nu pakt ze het anders aan. Sophie gaat letterlijk op haar handen zitten. En ze heeft zich nog nooit zo bevrijd gevoeld.

Drie concrete tips:

• Plan op de dag dat je kinderen naar de opvang gaan, iets voor jezelf
• Bedenk wat je zelf niet kan of nodig hebt en durf hiervoor hulp te vragen
• Probeer op drie dingen waar je tegenop ziet gewoon eens nee te zeggen (zonder daar verantwoording over af te leggen)

Tekst: Maria van Beelen studio-bee.nl